“Kunnen we, kinderen? Ik hoor jullie niet!” Het is natuurlijk vrij logisch dat ik jullie niet hoor, want dit is geschreven media, maar heel diep van binnen hoop ik dat een luid “Aye aye, kapitein!” het antwoord is. Iets minder dan 17 jaar geleden was het THQ die ons meenam naar die iconische ananas diep in de zee, maar zoals het elke memorabele 3D-platformer van pakweg twee decennia geleden betaamt, dient ook SpongeBob SquarePants: Battle for Bikini Bottom van een nieuwe lik verf te worden voorzien. Verf op waterbasis, uiteraard.
Geheel gehydrateerd en onder de zeer toepasselijke naam SpongeBob SquarePants: Battle for Bikini Bottom – Rehydrated is die opgekalefaterde versie dan eindelijk hier. Maar de hamvraag is natuurlijk of ontwikkelaar Purple Lamp met deze remaster ons gamers uit de natte droom gaat helpen, of juist een ‘aqua’liteit game serveert. Snap je ‘m, A-kwaliteit?… Bij voorbaat mijn excuses, mensen. Ik zal deze review proberen F.U.N. en leerzaam te maken.
Ben je er klaar voor?
Ahhh… Bikini Bottom, de enige plek ter wereld waar slakken miauwen, waar mayonaise ook geen instrument is en waar “een spons, een zeester en een eekhoorn liepen een fastfood-restaurant binnen” niet leidt naar een punchline. Ruim 21 jaar wordt jong en oud vermaakt door de goedlachse spons en zijn markante dorpsgenoten, welke stuk voor stuk geliefd worden om hun eigen nukken. Dat Nickelodeon uiteindelijk besloot om het bonte gezelschap in ook naar de gaming platforms te laten verkassen, was dan ook niet vreemd.
Sterker nog, het in 2003 verschenen Battle for Bikini Bottom was een regelrechte kaskraker (argh!… centjes!). Niet gek dat THQ – nu als uitgever – er weer een dik belegde krabburger aan wil verdienen. Zonder al te veel te tornen aan het origineel tilt Battle for Bikini Bottom – Rehydrated de platformer van toen naar het huidige tijdperk, waarbij elementen die in 2003 geschrapt werden, alsnog worden voorgeschoteld. En tja, dat is tot een bepaalde hoogte best F.U.N. Het ligt er een beetje aan in welke mate je een fan van de serie bent. Wie SpongeBob “wel aardig” vindt, gaat zich waarschijnlijk al snel stierlijk vervelen door de beperkte gameplay. Wie Stephen Hillenburgs humor harder absorbeert dan onze vierkante vriend, kan langer teren op de onderbroekenlol. Letterlijk.
[F.U.N. FACT]: Wist je dat SpongeBob eigenlijk SpongeBoy zou gaan heten? Nu dus wel.
Bikini Bottom is ‘eau’ zo mooi
Afijn, laat ik eens beginnen met wat positiviteit. Bikini Bottom… wauw! Als ik had geweten dat het er zo mooi uit had komen te zien, had ik mijn vakantie omgeboekt, want nu zit ik met een klote-voucher te kijken. Maar even serieus, als er één ding is waar Purple Lamp met recht een veer voor in de reet verdient, dan is het toch echt wel de magistrale transformatie die het onderwaterdorp heeft ondergaan. De kleuren knallen zo hard van je scherm dat je bijna direct het gamma van je scherm moet bijstellen om je vullingen niet direct uit je kiezen te laten klappen.
Ook de gortdroge humor (of is het in dit geval juist drijfnatte humor?) is prominent aanwezig, waarbij men niet schuw is geweest met de referenties naar de talloze memorabele momenten uit de franchise, alsook naar de popcultuur (Star Trek, bijvoorbeeld). Een gniffel, grinnik of een voor deze tijd acceptabele ‘kortstondig hard door de neus uitademen’ zijn veelvuldig het resultaat van Patricks stupiditeit, SpongeBobs onschuldige dubbelzinnigheden en – in mijn geval – Mermaid Mans seniele geblaat. Maar goed, dat is wel de drijfveer om de game lang leuk te vinden. Erg divers is de gameplay van Battle for Bikini Bottom – Rehydrated namelijk niet. En nu moet ik toegeven dat 3D platformers van weleer dat sowieso niet echt waren, maar die brachten wel vaak een leuk verhaal of een pittige uitdaging.
[F.U.N. FACT]: Wist je dat zeeslakken eigenlijk helemaal niet miauwen? Nu dus wel.
Verhaal van een prokaryoot niveau
Qua verhaal kan ik kort zijn, dat is flinterdun. Plankton heeft het weer eens op zijn heupen om Bikini Bottom te onderwerpen en bouwt daarom een machine die aan de lopende band robots uitspuugt die aan hem ondergeschikt zijn. Helaas staat de programmeerknop op standje “Don’t obey” en blijkt Planktons bouwkunst ook niet al te best, gezien de aan/uit-schakelaar ook afbreekt. Bikini Bottom wordt overrompeld door kwaadwillende robots en kennelijk kan alleen SpongeBob de crisis te lijf gaan met gouden spatels. De stekker uit te muur hengsten… nee. Gouden spatels verzamelen werkt beter.
Dat is dus ook veelal wat je doet. Bikini Bottom ligt bezaaid met gouden spatels die SpongeBob beter kan gebruiken dan een ander, dus oppikken die handel. In de tussentijd zou Patrick het ook fijn vinden als je tientallen van zijn verloren sokken collecteert en kan meneer Krabs wel wat ‘shiny’ objecten gebruiken om de ruilhandel met jou aan te gaan. Gezien die shit overal en nergens ligt, dien je te springen, met je schepnetje de boel aan gort te petsen en vooral een metric fuckton aan tiki’s te molesteren. Vraag me niet waarom.
[F.U.N. FACT]: Zou Planktons persoonlijkheid zo weinig diepgang hebben omdat hij maar één oog heeft? Denk daar maar eens over na.
Beperkte F.U.N.
Het probleem is dat dit al best snel kan gaan vervelen. Een beetje ronddwalen door de herkenbare vergezichten die Bikini Bottom te bieden heeft – hoe mooi deze dan ook mogen zijn – is maar tot zo ver leuk. Verveling kan dus al snel toeslaan. De nadruk wil ik hierbij leggen op het woord ‘kan’, want zoals ik eerder al aangaf zal de die-hard fan dit repetitieve karakter juist helemaal niet tegenhouden om van BFBB – Rehydrated te genieten. Heel eerlijk gezegd ben ik zo’n type, maar het is mijn plicht om verder te kijken dan mijn fandom.
De sleur wordt gelukkig wel doorbroken door de wisseling van de wacht. Naast SpongeBob zijn ook Patrick – die alles met buik sloopt – en Sandy “Karate chop” Cheeks speelbare karakters, wat toch wel iets meer sjeu aan de gameplay geeft. Daarnaast bevat de game ook diverse bossfights, puzzels, ingebouwde minigames – die soms nog best wel eens een paar pogingen vereisen om ze onder de knie te krijgen – en kun je bungeejumpen door middel van je hyperelastische onderbroek, dus ja. Maar de kern van de gameplay – springen, slaan en sprokkelen – wordt wel snel oud.
[F.U.N. FACT]: Wist je dat Sandy de enige eekhoorn is die karate kent? Nu dus wel.
Bursting bubbles
De eenvoud van de opzet is misschien ook de reden waarom ik me stoorde aan andere dingen. De minst erge daarvan is wellicht de afwezigheid van Clancy Brown, de stemacteur van Mr. Krabs. Gezien vrijwel de hele game is ingesproken door de originele cast, valt de afwijkende stem van Mr. Krabs op als een zeepok aan de boeg van je fonkelnieuwe speedboot. Sowieso is de game niet in het Nederlands te zetten, wat ik niet erg vind, maar misschien gamers met kleine kinderen of kijkers van de Nederlandse versie wel. Zelfs de tekst valt niet in het Nederlands te zetten, wat de game toch wel een tikkeltje lastiger maakt voor de jongste helft van de doelgroep.
Mijn grootste frustratiepunt werd meer veroorzaakt door iets wat ik juist helemaal niet zag, namelijk een laadscherm waar een beetje ‘kwal’iteit vanaf straalt. Je ontkomt namelijk niet aan laadschermen en ze duren eerlijk gezegd pittig lang voor een game als deze, dus iets anders als een zwart scherm zou wel fijn zijn geweest. Hell, zelfs een jolig deuntje op de achtergrond had al wonderen gedaan, maar in plaats daarvan staren we in een diepzwarte afgrond zonder ook maar enige vorm van vermaak.
[F.U.N. FACT]: Wist je dat zeepokken zijn niet gelieerd aan waterpokken? Nu dus wel.
Achter het schepnet gevist
Uiteindelijk zal het dus vooral de hoogte van je fandom zijn die zal bepalen of SpongeBob SquarePants: Battle for Bikini Bottom – Rehydrated voor jou de aanschafwaarde van drie tientjes waard is. BFBB is onmiskenbaar een fan service, waarbij de gehele campaign doorspekt is met oneliners en referenties die de echte fans een tiental uren op de been kan houden. Als 3D-platformer kan de game helaas niet tippen aan de andere geremasterde grootheden van weleer, maar ja, dat heeft wellicht te maken met leeftijdsgroep die THQ voor ogen heeft.
Het probleem is dat de game voor kinderen juist lastig te begrijpen is door het gebrek aan Nederlandse lokalisatie en voor volwassenen veel te simpel is. Toch zijn het de volwassenen die sneller naar de game zullen grijpen, gezien zij naar alle waarschijnlijkheid de game in 2003 al eens hebben ervaren en wellicht willen zien hoe de game in de huidige Unreal engine speelt. Het is daarom jammer dat beide doelgroepen niet volledig aan hun trekken kunnen komen, tenzij deze al in een scheur liggen wanneer SpongeBob schaterlacht. Zo’n type ben ik dus. Please don’t hate me.
[F.U.N. FACT]: Wist je dat het merendeel van deze feiten nergens op gebaseerd zijn? Nu dus wel.
Conclusie
Kort gezegd: SpongeBob SquarePants: Battle for Bikini Bottom – Rehydrated is vooral een mooiere game dan het origineel, maar biedt verder weinig nieuws. De hoeveelheid lol die je aan de game beleeft zal veelal bepaald worden door je voorliefde voor het aquatische dorpje met zijn absurde inwoners. Als 3D-platformer kan de game zich op de dag van vandaag niet meten met de andere iconische remasters, maar als fan service doet BFBB – Rehydrated absoluut wat je ervan mag verwachten. Ik heb me er uitstekend mee vermaakt, maar ik kan snappen dat er mensen zullen zijn die simpelweg niets kunnen met het repetitieve karakter van de game.